Źródło obrazu：https://www.kqed.org/news/12034006/san-francisco-mans-housing-struggle-relapse-put-him-back-on-streets
Murray, mieszkaniec Central Valley, opowiada o swoim dramatycznym doświadczeniu: “Skończyłem pijąc co najmniej 12 piw. A potem, następna rzecz, którą wiem, to że jestem w parku z ludźmi, których znam, i palę metamfetaminę. To się wydarzyło tak szybko.”
Ten upadek kosztował Murray’a jego miejsce w Delancey Street, gdzie używanie narkotyków jest zabronione.
“Kiedy wróciłem następnego ranka, wezwali mnie na test na narkotyki. Zdecydowanie oblałem, więc po prostu wyszedłem, bo wiedziałem, co będą robić,” mówi Murray, 41-latek. “Miałem właśnie ukończyć program. I ciągle zastanawiam się, dlaczego podjąłem tę decyzję. To była bardzo niefortunna decyzja. Teraz jestem na ulicach San Francisco.”
Doświadczenie Murray’a wpisuje się w szerszą walkę w San Francisco, gdzie radni miasta dążą do zwiększenia liczby opcji mieszkalnych dla osób o niskich dochodach, które wymagają trzeźwości w odpowiedzi na kryzys związany z narkotykami.
Obrońcy podkreślają, że jest to niezwykle potrzebny element miejskiego zaplecza mieszkaniowego dla osób w trakcie leczenia oraz mieszkańców o niskich dochodach, którzy poszukują wolnego od narkotyków środowiska.
“Od dziesięciu lat zarządzam mieszkaniami przejściowymi właśnie tu, w okolicy. Kiedy były wypuszczane, muszę szukać dla nich miejsca, które jest bezpieczne,” mówi Richard Beal, dyrektor ds. usług rehabilitacyjnych w Tenderloin Housing Clinic, na niedawnym spotkaniu na temat reakcji miasta na używanie narkotyków i bezdomność w dzielnicy Tenderloin.
“Potrzebujemy mieszkań wolnych od narkotyków. Musimy zakończyć most.”
Radny Matt Dorsey, który nadzoruje południowy obszar miasta, prowadzi tę inicjatywę.
“Praktycznie 100%, lub bliskie temu, stałego wsparcia mieszkalnego obecnie ma politykę tolerancyjną wobec narkotyków, co oznacza, że ludzie nie mogą być wydalani za używanie nielegalnych narkotyków,” powiedział Dorsey w rozmowie z KQED. “Słyszę od ludzi, którzy są w trakcie leczenia i w stałym wsparciu mieszkalnym, którzy proszą o opcje wolne od narkotyków.”
Po raz pierwszy w swoim życiu Murray stał się osobą bezdomną i przez pierwsze dwa noce spał na ulicy. Trzeciego dnia bezdomności odwiedził centrum triage przy Sixth Street, gdzie usłyszał, że może znaleźć pomoc.
“Mam nadzieję, że to miejsce zapewni mi łóżko w schronisku, jeśli to się wydarzy. Nie wiem nawet, jak to wygląda. Po prostu wiem, że mają jedzenie, a ja nie jadłem od kilku dni; to naprawdę mnie przyciągnęło,” mówi Murray, siedząc na ławce w placówce pewnego poranka. “Po prostu nie chcę spać na zewnątrz.”
Pracownik socjalny znalazł dla Murray’a miejsce w schronisku, gdzie od tego czasu śpi, aplikując o pracę i poruszając się po skomplikowanej sieci miejskich usług socjalnych. Mówi, że od czasu nawrotu nie używał narkotyków, ale każdy dzień jest trudny, gdy stara się utrzymać trzeźwość, stając w obliczu surowych realiów bezdomności.
“To, co wkrada się do mojej głowy i daje mi lęk, to posiadanie munduru lub ubrań, które będę potrzebował do pracy i umiejętność utrzymania higieny,” mówi Murray w rozmowie telefonicznej kilka dni po pobycie w schronisku. “Brałem prysznice tutaj, ale dosłownie zakładam te same ubrania, które mam.
“To zaczyna przytłaczać, tak, beznadziejność.”
W 2004 roku, za prezydentury George’a W. Busha, rząd federalny przyjął model “pierwszeństwa w mieszkalnictwie”, który wymagał od dostawców stałego wsparcia mieszkaniowego akceptacji mieszkańców niezależnie od używania narkotyków, historii kredytowej czy przeszłości kryminalnej. Idea ta jest wspierana przez badania, które pokazują, że posiadanie miejsca do życia zwiększa prawdopodobieństwo stabilizacji zdrowia i dochodów danej osoby.
Uznając, że niektórzy ludzie w trakcie leczenia preferują abstynencję, w 2022 roku Departament Mieszkalnictwa i Rozwoju Miejskiego zmodyfikował swoją politykę, aby uwzględnić programy wolne od narkotyków.
Comments are closed.